Pobudka godzina 6:20 – dlaczego ? Nie dlatego, że trzeba iść do kościoła, ( Święto Trzech Króli  ) lecz mam w perspektywie  wyjazd na I Oficjalny Trening III ADB Ultramaraton Zielonogórski. Wyjazd, trochę spontaniczny i głownie spowodowany wolnym w pracy. Czy okazał się udany ? Postaram się o tym zaraz napisać.

Start pierwszego etapu zapowiedziany był oczywiście tam, gdzie START/META całego ADB Ultramaratonu Nowe Granice – dlatego już przed godziną 9 : 00 przybyłem na miejsce. Zdarzyło mi się już bywać na tego typu treningach w poprzednich edycjach imprezy, dlatego spodziewałem się nie więcej niż 50 osób .Jednak grubo się pomyliłem w szacowaniu. Jak się okazało – z tego co Organizator mówił było 115 osób ! Jednak zainteresowanie biegiem rośnie, duża liczba twarzy “dubluje” się z  ubiegłorocznym treningiem, co dodatkowo dodaje tego  “smaczku” biegania tą trasą , bo można wykazać się przed   znajomymi.

Lekki mróz, śnieg  i zamarzający izotonik – czy mi to coś nie przypomina ? Brakuje Tylko lampki czołowej, “ultramaratońskich” ciemności i  by były warunki bardzo zbliżone do dnia kiedy był “Start Główny” w poprzedniej edycji . Przypadek ? Uznajmy to za dobrą wróżbę.

Pierwsze 23 km z całego dystansu (103 km)  – Zielona Góra (ul Francuska)  > Jarogniewice. Dystans niby tylko 2 kilometry dłuższy od pólmaratonu, ale czy da to się porównać z tego typu biegiem ? Z pewnością nie, ponieważ śnieg, mróz i podbiegi są bardzo męczące.

Biegło się bardzo fajnie ale, niestety zrozumiałem jeden fak t- mój zaplanowany dystans 62-68 km to naprawdę daleko i z pewnością nie będzie to bezbolesna przebieżka.  Pierwsze 23 km z dwoma bionikami  po 200 ml okazały się męczące ( oczywiście nie tak, że nie byłem dalej w stanie biec) a przecież podczas Startu Głównego posiadać będę na sobie dużo więcej “balastu“. Cały pierwszy etap plus  dystans “Maratoński” to naprawdę przerażająca wizja. To w pewnym sensie dosłowny tytułowy , “zimny prysznic”- uświadamiający, że to nie będzie zabawa. Pozostało coraz mniej czasu, więc trzeba brać się ostro do roboty.  W końcu z jakiegoś powodu mój Team (duet) nazywa się “Bo jak nie my to kto“, więc nie ma “bata”  – dam radę!

Atmosfera okazała się “genialna”, przygotowane do organizacji treningu również na wysokim poziomie. Na końcu dystansu czekała ciepła herbata i ciasto. Dodatkowo podziwiam Organizatorów za to że “nie przerósł” ich niezapowiedziany, rekordowy tłum biegaczy.  W związku z tym, już nie mogę się doczekać Startu Głównego.

Za tydzień w niedzielę kolejny etap – oczywiście stawię się o umówionej godzinie w Jarogniewicach ( 9:30 ) i mam wielką nadzieje, że po ukończonym biegu jako poczęstunek  ponownie będą te smakowite “cynamonowe ślimaczki”    – gratulacje dla osoby która je upiekła, ponieważ nie wyglądały na “sklepowe“.

________________________________________________

„Nie ma woli zwycięstwa bez woli przygotowania.”– Juma Ikangaa, wybitny biegacz maratoński z Tanzanii