Od momentu kiedy  mój „biegowy partner” został wyeliminowany z gry nastąpiło załamanie. Tyle przygotowywań i wszystko na marne- bo nie mam z kim biec? Fatum nad drużyną „Bo jak nie my to kto” ??? Nie!  – nazwałbym to raczej niekorzystnym splotem zbiegów okoliczności. Tak czy siak – trzeci  raz  zostałem na lodzie.  Jak teraz znaleźć kogoś  kto przebiegnie ze mną  50 km- 10 dni przed startem ? Praktycznie „niemożliwe,” ale czy w bieganiu jest takie słowo ? No własnie … Czy popadłem w depresję i rzuciłem buty w kąt ? Dobre żarty ! Nikt nie powiedział, że będzie łatwo, przecież ultramaraton to nie zabawa.

Pakiet startowy 170 zł, tyle przygotowań, treningów, oczekiwania i mam tak odpuścić ?  Nie, to nie przejdzie! Dlatego czas zacząć działać.To jest po prostu „ultra ” problem, z którym muszę się uporać.

ETAP NADZIEI: (jakoś to będzie )

Pierwsze dwa dni, spędziłem na poszukiwaniu kogoś ze znajomych, kto chciałby się przebiec – z resztą kto bez treningu zrobi połowę dystansu ? Było to pytanie retoryczne i jak łatwo się domyślić, poniosłem w ten sposób porażkę. Myślicie, że się poddałem ? Dobre żarty !! Nastąpiła zmiana taktyki. W Regulaminie nie jest napisane ile dana osoba musi przebiec kilometrów, może to być dowolny kilometraż  – nie musi to być  połowa czyli  51.5 km/51,5 km . W związku z tym, że planuję  biec prawie 70 km postanowiłem wykorzystać ten fakt i szukać kogoś na pozostałe 35 km. Przestać marzyć o złamaniu 10 godzin, lecz biec na przetrwanie? – zawsze jakieś rozwiązanie .Wystawiłem ogłoszenie na Facebookowym wydarzeniu ADB Nowe Granice  i zero odzewu. Minął dzień drugi trzeci i nic…

ETAP DESPERACJI:

W mojej może trochę głupiej łepetynie -(raczej szalonej) narodził się „desperacki„pomysł.  Iść na całość czyli  kategoria typowych ultrasów i biec jako  singiel? – tylko czy  warto biec samotnie tyle kilometrów,  kończąc go z niedosytem ?   Przebiegając 75 km, resztę mógłbym „iść z buta” -ale jeśli zrobić te 103 km to nie tak , aby cudem zmieścić się w limicie czasowym. Jeśli skończyć jakiś naprawdę solidny dystans to z jakimś „godnym” czasem, a nie idąc przez 1/4 trasy.

ETAP POCIESZANIA SIĘ  ( kupno zegarka Garmin Forerunner 235)

ETAP „Bo jak nie my to kto” reaktywacja 

Wtedy nastąpił przełom, odezwały się 3 chętne osoby  – dwie na połowę trasy, jedna na 35 km -zostałem uratowany !! Ponownie wróciły nadzieje, na porządny czas – może mniej niż 10 godzin ? Jest to wykonalne, ale jeśli to wszystko na trasie się roztopi i nie zdąży wsiąknąć , to czeka nas jedno wielkie bagno.  Już nie musiałem się martwić tym, że nie dam rady. Wykonam zamierzony cel czyli zejdę z trasy koło parkingu leśnego za Krepą.

ETAP NADZIEI:

Jak widać, kolejny raz okazało się, że w świecie Ultramaratonów słowo „nie da się” nic nie znaczy. Udało mi się znaleźć towarzysza i mam nadzieję, że duet w obecnym składzie dotrze do mety. Będzie bardzo nietypowo- osobę, z która będę biegł spotkam po raz pierwszy dopiero na wieczornej odprawie, czyli kilkanaście godzin przed startem. Ciekawe ile będzie takich drużyn 🙂

____________________________________________________________

„Bieganie – jest ogromnym znakiem zapytania stawianym sobie kazdego dnia. Czy będziesz mięczakiem, czy bedziesz silny dzisiaj?”

– Peter Maher, maratończyk, Olimpijczyk