Płaska trasa, atest PZLA, brak słońca i leciutki wiatr, wszystko pięknie  – pozostało jedynie gnać do przodu… ale jednak, coś poszło nie tak… tylko co ?

Kilkumiesięczne treningi, których uwieńczeniem miała być życiówka podczas startu w II Biegu Sulecha zakonczyły się porażką. Pomimo mojej dużej  determinacji i samozaparcia „poległem” po całości. Dla wielu ludzi mój wynik mógłby być wyczynem, ale ja czuję jedynie wielki niedosyt. Jedak w związku z tym ,że „chłopaki nie płaczą” 🙂 nie wypada marudzić i  użalać się nad sobą-  dlatego przejdę do relacji z biegu.  Trzeba pogodzić się z faktem, że nie zawsze start kończy się w taki sposób jaki byśmy od siebie oczekiwali.

Bieg się rozpoczynał na bieżni OSiR w Sulechowie o godzinie 16 00.  W  pakiecie do plakietki były dołączone 4 gigantyczne agrafki. Zastanawiam się czy organizator robi to specjalnie ?  Dziura zrobiona taką wielką szpilą  psuje każdą koszulkę i plakietka na nich lata we wszystkie strony.

Pakiet startowy, też nie należał do wyjątkowo bogatych, a nawet był troszkę zabawny ( trochę ulotek i paczka makaronu ). Jednak w związku z tym, że wpisówka wynosiła 35 zł i było losowanie nagród,  brak koszulki i gadżetów od sponsorów był do wybaczenia:)

Już  na starcie spotkała mnie pierwsza niespodzianka. Zawiesił mi się Garmin  tak, że nie działał przycisk start ! Musiałem go zresetować do ustawień fabrycznych w czasie biegu. Udało mi się to załatwić  przez 400 metrów trasy na bieżni. Efektem jednak  był brak danych typu tempo , domyślnie ustawiły mi się jeszcze zamiast kilometrów mile, co wiązało się z informacją mil/min. Na szczęście międzyczasy ręcznie zmieniałem „międzyczasy ” jako okrążenia, więc chociaż minimum wiedzy na temat prędkości biegu posiadałem. Wiedziałem już wtedy, że będzie bardzo ciężko o jakiś  „dobry czas”.

Biegło mi się strasznie opornie, miałem ciężkie nogi jak gdybym dzień wcześniej pokonał półmaraton. Biegłem wsłuchując się w muzykę i starałem się zmusić do trzymania równego tempa. Wtedy nagle w słuchawkach nastała cisza… Okazało się ,że  naderwał się kabelek przy wtyczce. Pozostało więc pędzić pozostałe 7 km bez muzyki, wsłuchując się w rytm własnych kroków. Podziwiam ludzi co biegają w ciszy, dla mnie to była ogromna męczarnia. Pozbawiony informacji z  zegarka GPS oraz muzyki, nie potrafiłem trzymać tempa, nie mówiąc o zamierzonych międzyczasach poniżej 4:20 km/min.

Gdy po pierwszym okrążeniu powróciłem na bieżnię, zegar pokazywał prawie 24 min. To zapowiadało całkowitą porażkę ! Aż się bałem  w myślach pomnożyć ten czas x2. Trzeba było coś wymyślić- pytanie tylko co ? Wielu opcji nie  miałem -albo wziąć się w garść i przyśpieszyć, albo odpuścić i dobiec na te 47,5 min .  Starałem się wydłużać krok i w ten sposób z prognozowanego czasu  zrobiłem 44.15 min co i tak uważam za totalną porażkę. Wielu biegaczy mogłoby uznać taki wynik za zadowalający. Jednak ja czuję jedynie wielki niedosyt…

Tyle treningów i taki wynik ? !!!? Jednak ponieważ ” chłopaki nie płaczą” to nie ma co się użalać, trzeba się zastanowić gdzie popełniłem błędy i dać zgodnie z stwierdzeniem od trenera, czadu w najbliższą sobotę. Tym razem atak na 10 km w Świebodzinie. Pocieszające dla mnie jest to, że dobrze znam trasę…